Top 5 Muziekfamilies

Violist Renaud en cellist Gautier Capuçon

De ouders van de Franse broers Renaud en Gautier Capuçon waren geen musici, maar ze lieten hun kinderen wel al vroeg kennismaken met een instrument. Hun dochter begon op de piano en bespeelt die nog steeds als amateur. De vijf jaar jongere Renaud kreeg als kind luistertraining en bleek daar zo goed in, dat de lerares zijn ouders adviseerde hem een viool te geven. Dat deden ze. En zoals de Engelsen zeggen: ‘De rest is geschiedenis.’ Op zijn veertiende jaar vertrok hij vanuit de Zuid-Franse Alpen naar het conservatorium in Parijs. In Chambéry bleef zijn destijds negenjarige broer Gautier achter. Zijn ouders gaven hem – net als Renaud – op zijn vierde een viool, maar dat instrument sloeg niet aan. ‘Ik haatte het’, zegt Gautier. Daarna kreeg hij een cello. ‘Het was niet dat ze me lieten kiezen’, herinnert hij zich, ‘maar ik viel meteen voor de manier waarop je hem moet bespelen, voor de omhelzing en de warmte die vanuit de klankkast komt.’ Inmiddels zijn beiden gevierde solisten en maken ze regelmatig samen kamermuziek.

Pianisten Lucas en Arthur Jussen

Moeder Christianne is dwarsfluitdocente en vader Paul paukenist bij het Radio Filharmonisch Orkest. Sommige kinderen moeten eraan wennen dat er gezinnen zijn waarin géén muziek wordt gemaakt. Zoals in het geval van de broers Jussen. Bij hen kon je niet spreken van een eerste kennismaking met klassieke muziek, die was er gewoon altijd. En dan waren ze ook nog eens genetisch belast met een muzikaal talent. Dat kwam al jong tot uiting op de piano. Op hun dertiende en tiende mochten beiden al een jaar studeren bij de Portugese meesterpianiste Maria João Pires, en dichtbij huis was er ook nog Nederlands bekendste pianopedagoog Jan Wijn. Als jong pianoduo braken ze door, maar inmiddels ontwikkelen ze ook een eigen stijl als solist.

Violiste Baiba en pianiste Lauma Skride

‘Wat had je willen worden als je geen musicus geweest was?’ vroeg een journalist aan violiste Baiba Skride. ‘Geen idee’, antwoordde ze. ‘De keus was altijd zo duidelijk dat ik nooit ergens anders over heb nagedacht.’ In Letland is muziek de vorm van nationale identiteit. In 1991 maakte het land zich los uit de greep van de ineengestorte Sovjet-Unie, een bevrijding die de naam Zingende Revolutie kreeg. Toen de Russen een laatste poging deden om Letland binnenboord te houden, stuitten ze op duizenden demonstranten, die niets anders deden dan zingen. In die traditie kregen de drie zussen Skride hun eerste zanglessen van hun oma. Vader was koordirigent en moeder een pianiste, die vooral violisten begeleidde. Haar oudere zus Linda koos daarom voor de viool. ‘En ik wilde uiteraard precies hetzelfde’, zei Baiba. ‘Genoeg violen in huis’, vond moeder Skride daarna, zodat jongste zus Lauma achter de piano belandde. Linda Skride was onder meer aanvoerster van de altviolen in het Noord Nederlands Orkest. Baiba kreeg een grote solo-carrière. Voor Lauma gold hetzelfde op een wat bescheidener schaal. Maar de drie zussen treden nog regelmatig samen op.

Cellist Raphael Wallfisch en familie

Zijn vader Peter Wallfisch, een concertpianist, vluchtte voor de nazi’s naar Jerusalem. Zijn moeder, Anita Lasker overleefde de Holocaust als celliste in het orkest van vernietigingskamp Auschwitz. Na de oorlog kwamen ze elkaar tegen in Parijs. In Engeland werd hun zoon Raphael Wallfisch geboren. Hij zou uitgroeien tot een van de grootste Britse cellisten, voor wie tal van eigentijdse componisten muziek schreven. En de familielijn gaat door, want de drie kinderen van Raphael en violiste Elizabeth Wallfisch zijn ook musici: Benjamin is filmcomponist en dirigent, broer Simon staat bekend als ‘the singing cellist’ en zus Joanna verdient haar brood als jazz-zangeres. ‘De cello loopt als een rode draad door onze familiegeschiedenis’, zei Benjamin in een interview. Twee jaar geleden, op zijn zestigste verjaardag, gaf cellist Raphael Wallfisch met vrouw en kinderen een familieconcert in de Londense Wigmore Hall.

Celliste Alisa Weilerstein en dirigent Joshua Weilerstein

De Amerikaanse celliste Alisa Weilerstein vormt een pianotrio met haar beide ouders, violist Donald Weilerstein en pianiste Vivian Hornik. En dan is er ook nog haar broer, de dirigent Joshua, die als zijn instrument het orkest koos. Haar liefde voor de cello begon bij haar grootmoeder. Toen ze op haar tweede ziek in bed lag, bouwde haar oma van lege dozen cornflakes muziekinstrumenten. Ze voelde zich meteen aangetrokken tot het knutselwerk dat een cello voorstelde, maar het frustreerde haar dat die geen geluid voortbracht. Op haar vierde kreeg ze haar ouders zover dat ze een echte cello voor haar kochten. Daarna ging het snel. Op haar dertiende maakte Weilerstein haar debuut met The Cleveland Orchestra in Tsjaikovski’s Rococo Variaties.

Wil je deze musici live horen spelen?
Ga naar de Robeco SummerNights 2015 in het Concertgebouw Amsterdam

• Renaud Capuçon speelt het Eerste Vioolconcert van Bruch op 5 juli

• Lucas en Arthur Jussen spelen Mozart, Schubert, Chopin, Beethoven en Ravel op 18 juli

• Baiba en Lauma Skride spelen Beethoven en Strauss op 21 juli

• Raphael Wallfisch speelt Beethoven en Debussy op 4 augustus

• Alisa Weilerstein speelt Tsjaikovski op 13 augustus

Lees en luister ook

• Kijk Alisa Weilerstein speelt Golijov

• Top 20 Pianisten

• Kinderklassiek Beroemde musici

• Top 20 Violisten

• Playlist Cello Melancholy

• Favorieten van Alexander Rinnooy Kan