John Axelrod John Axelrod |

Top 10 Griezelmuziek!

© iStock

Alleen verder lezen en luisteren als je niet al te bang bent aangelegd…!
Tien donkere, angstaanjagende composities die worden bevolkt door heksen, tovenaars, de duivel en andere griezelige figuren. De ijzingwekkende dood is alomtegenwoordig. Muziek voor wie durft!

lka verdi requiem abbadoGiuseppe Verdi – Dies Irae uit het Requiem

Geen enkel ander stuk geeft de dag des oordeels een realistischer klank. Wat maakt dit werk nu zo huiveringwekkend? Het zijn niet alleen het angstaanjagende koor, de zinderende strijkers en de jagende blazers, maar vooral de pauken die je de rillingen over de rug jagen. Elke dreun is een herinnering aan dat er aan de dag des oordeels niet te ontkomen valt.

lka ligeti requiemGyörgy Ligeti – Requiem

Geen requiems meer na deze, maar dit macabere openingskoor mag in dit rijtje echt niet ontbreken. De sinistere kakofonie van rommelend en mompelend geruis roept sterke associaties op met een schilderij van Jeroen Bosch gevuld met monsters en demonen. Als dit is hoe de hel klinkt, moeten we allemaal misschien echt meer ons best doen om een plekje in de hemel te verdienen.

lka colin davis berliozHector Berlioz – Symphonie Fantastique

De Gregoriaanse melodie van het Dies Irae (Dag des Oordeels) – oorspronkelijk onderdeel van de Requiem-mis – vind je terug in heel veel composities. Ook in deze symfonie van Hector Berlioz zit het thema verwerkt. De finale, De heksensabbat, van de Symphonie Fantastique is waarschijnlijk het meest populair. Het is opmerkelijk hoe de componist een hallucinogene dood muzikaal leven in blaast – die reusachtige klokken werken elke keer weer!

Bernard Hermann – Psycho Soundtrack

Er zijn veel onheilspellende muziekstukken, maar grote kans dat  Bernard Hermanns soundtrack voor Alfred Hitchcocks Psycho bovenaan je lijst zal staan! Heksen en zombies zijn leuk, maar ze zijn niet echt. Niets is enger dan een echte psychopathische moordenaar, die een moord pleegt met het gekrijs van violen op de achtergrond. Hitchcock was een meester in visuele suggestie, maar Hermann was het echte genie. Hij maakte met zijn muziek de douche-scène in het Bates Motel tot de meest gruwelijke scène in de filmgeschiedenis.

lka Orff-Carmina BuranaCarl Orff –  O Fortuna uit de Carmina Burana

Het leven is niet makkelijk. Volgens de middeleeuwse tekst van Carmina Burana speelt het lot een grotere rol in wat ons overkomt, dan de keuzes die we maken. Deze heftige koormuziek met de dreigende monotone de bassen herinnert ons eraan hoe klein en onbelangrijk we eigenlijk zijn. Vrije wil? Bestaat niet. En wat is angstaanjagender dan dat?

Paul Dukas – De tovenaarsleerling

Nee, Mickey Mouse is niet eng. Noch de dansende bezems. En zelfs de oordelende blik van de tovenaar niet. Het is Dukas’ effectieve orkestratie met de stuiterende fagotten en de geheimzinnige violen die de sfeer van dit stuk zo griezelig maken. Disney maakte het grappig. Dukas zelf laat bij zijn muziek slechts ruimte aan onze verbeelding en die is enger dan welk verhaal of welke film ook.

Modest Moessorgski – Nacht op de kale berg

Ook Moessorgski heeft de heksensabbat vertaald naar muziek in dit epische symfonische gedicht. Rimski-Korsakov heeft het werk gered en het georkestreerd, deze versie ervan kent tegenwoordig iedereen, mede dankzij het feit dat ook deze muziek deel uitmaakt van Disneys Fantasia. Maar het enorme spook in de tekenfilm stelt niks voor vergeleken bij de afschrikwekkende trombones en de grimmige pauken in de muziek. Als het klokgelui het begin van de morgen aankondigt en de boze geesten hun donkere hol weer opzoeken zijn we toch altijd weer dankbaar!

lka nezet-seguin tchaikovskyPjotr Iljitsj Tsjaikovski – Symfonie Nr.6, ‘Pathétique’

De symfonie zelf is niet zozeer eng. Maar het laatste deel, dat afdaalt naar het grote niets terwijl in de bassen een laatste hartslag klinkt en de sforzandi suggereren dat de laatste nagels in de doodskist worden gehamerd, lijkt niet alleen naar de fysieke dood te leiden, maar ook de nachtmerrie van de verboden liefde en de verloren wil om te leven te verklanken.

lka bernstein conducts bernsteinLeonard Bernstein – Symfonie Nr.3 ‘Kaddish’

Het Requiem binnen het christendom valt te vergelijken met de Kaddish binnen het jodendom. Aan het eind van het tweede deel, Din-Torah, verdeelt het koor zich in verschillende secties. Elke sectie zingt een andere melodie met een ander ritme in een variërend tempo, leidend naar een Amen aan het einde. We kennen allemaal het verhaal van de Toren van Babel – met de grote spraakverwarring omdat geen mens elkaar nog verstond. Grote kans dat Babel zo geklonken heeft.

Michael Jackson – Thriller

Ja we weten het, dit is geen klassieke muziek, maar het is wel een klassieker. Niks eraan is echt eng, behalve het laatste moment in het nummer: Vincent Price’s beruchte lach. Die maakt je aan het lachen als je hem hoort, maar tegelijkertijd voel je het kwaad meekijken over je schouder.

dood 220Lees en luister ook