Cécile Huijnen | 05 februari 2018

Snapshot Klassiek Mag ik ff vangen?

Cécile Huijnen is violiste. Ze heeft een duo met Marieke Grotenhuis, is concertmeester van het Gelders Orkest, is solist en maakt kamermuziek. Daarnaast is zij gastpanellid bij het radioprogramma Discotabel. Cécile schrijft korte verhaaltjes over het dagelijks leven van een musicus die een kijkje in de keuken bieden. Het zijn columns met een knipoog, over vooroordelen, imago, achtergronden en de rock & roll van de klassieke muziek. Iedere maandagavond kun je haar column Snapshot Klassiek beluisteren op Radio 4 en lezen op Classics To Go.

Mag ik ff vangen?

In december speelde ik in een poepsjiek hotel in Düsseldorf. Gastheer was een medische organisatie die tussen symposium en diner een concert had georganiseerd. Eerst repeteren, dan soundchecken, omkleden, en concert geven, het hele scenario. Alles was prima geregeld, en het publiek genoot. Gisteren kwam de afrekening. Met aftrek van reiskosten had ik netto 85 euro verdiend. Daarvoor was ik om één uur ‘s middags van huis gegaan, en om elf uur ‘s avonds weer thuis. Even vanuit zakelijk perspectief – geen gewoonte bij kunstenaars, maar hallo het is 2018 – leverde dat 17 euro per uur op, en dan reken ik de reistijd niet mee.

Kunstenaars die in uurtarieven denken bestaan eigenlijk niet, en het hardop benoemen is nog steeds not done. We zijn immers met onze uit de hand gelopen hobby bezig. We hebben er zelf voor gekozen, en zijn onze studie vrijwillig – meestal dan – begonnen in onze kinderjaren. Klopt allemaal. Maar een belegde boterham is voor een hoogopgeleide beroepsmusicus een dingetje. Ik ken musici die er twee krantenwijken bij lopen. Contracten van veel musici zijn verkleind, en hun salaris is niet veel hoger dan een uitkering. Terwijl je wel 100% beschikbaar en dus altijd in topvorm moet zijn. Een freelancer komt na een week werken in een Nederlands toporkest met 300 tot 400 euro netto thuis. En ik zie weleens gefronste wenkbrauwen als ik een paar honderd euro vraag voor een recital. ‘Het is toch maar een uurtje?’ Oja, die 30 uur studeren en repeteren doe ik in mijn vrije tijd.

Veel collega’s zijn er een studie bij gaan doen en betalen hun hypotheek mede dankzij een ander vak. Bij Het Gelders Orkest zie je inmiddels een grote variëteit aan beroepen: een acupuncturist, human resource manager, Rolfing therapeut, Shiatsu-masseur, vertaler Russisch, hoboreparateur, logopedist, portretfotograaf, kindercoach, relatiemanager, sportinstructeur, columnist, twee politici, twee juristen en drie basisschoolleerkrachten. Ongelooflijk wat een onvermoede talenten er blijken te zijn bij degenen die de keuze durven te maken. Want het is niet niks, met een baan, waar áltijd druk op ligt, er een nieuwe studie naast doen. Én je orkestpartijen studeren, je huishouden en kinderen managen en je relatie gezellig houden. Maar het heeft ook voordelen: de masseur, acupuncturist en Rolfingtherapeut behandelen ook collega’s, de Nederlandse violist hoor je opeens in een Russisch gesprek met zijn buurman, en ikzelf ga regelmatig bij collega’s langs voor columntips. Oja, voor ik het vergeet, de mensen die geen ander vak ernaast doen, hebben er iedere week 25 leerlingen bij, of dirigeren drie amateurorkesten. Dat is inclusief de voorbereiding een dagtaak an sich.

24/7 multitasken is het nieuwe werken, en het mag een wonder heten dat we nog steeds pieken op onze concerten. Want muziek maken laat je niet zomaar gaan, ook niet als het water je aan de lippen staat. Je kan niet anders, het is je levenselixer. Ook al levert het maar €85 op.