Cécile Huijnen Cécile Huijnen |

Snapshot Klassiek Focus-lek

© disqis / iStock

Cécile Huijnen is violiste. Ze heeft een duo Huijnen & Hopman, is concertmeester van het Gelders Orkest, is solist en maakt kamermuziek. Daarnaast is zij gastpanellid bij het radioprogramma Diskotabel. Cécile schrijft korte verhaaltjes over het dagelijks leven van een musicus die een kijkje in de keuken bieden. Het zijn columns met een knipoog, over vooroordelen, imago, achtergronden en de rock & roll van de klassieke muziek. Iedere twee weken op vrijdagavond kun je haar nieuwe column beluisteren op Radio 4 en lezen op Classics To Go.

Focus-lek

Hm, het zit lekker vol. Maar die spot op rechts is veel te fel. Ik kan beter een zonnebril opzetten, het verblindt totaal. Ik zie de cellist aan de overkant nauwelijks. Nou ja, hij ziet mij in ieder geval wel. Ieder nadeel hep ze voordeel.

Zou die zuurpruim in de zaal zitten? Hij denkt echt dat-ie alles weet. Nooit uitvoerend musicus geweest, maar altijd wat te zeuren. Hm, ik zie hem niet. Ach, laat ook maar.
Wow, die spot is wel warm, zeg. Wat een hitte. Eigenlijk zit m’n bloes te strak. Hij plakt aan m’n buik. Geen gezicht. Beetje te veel Kummerspeck van de after-concert-vreetpartijen. Zou iemand het zien? Straks voor de verandering eens niet die koelkast induiken. Het mag wel een kilootje minder.

Hee, volgens mij zit ik weer scheef te strijken. Wanneer leer ik dat nou eens af? Blijft een gebed zonder end. Misschien moet ik…ojee. Ik heb twee blaadjes tegelijk omgeslagen. Wat nu? Ik heb nergens tijd om terug te slaan. Die lange noot maar weglaten? Zo ja…hup… en terug. Pfieuw. Focussen nu! Maar hoe laat moet ik morgenmiddag ook alweer naar de fysio? Had ik niet ook wat anders? Volgens mij heb ik een dubbele afspraak gemaakt. Hoe onthou ik dat ik dat straks even check? Wedden dat ik het vergeet? Hé, wat irritant.

Wat een langzaam tempo trouwens. Zo haal ik de trein niet. Had ik toch maar de auto genomen. Ik had graag Jinek willen zien. Dan maar uitzending gemi… oeps, wat gebeurt er nu? Heb ik wel goed geteld? Nee, wacht, het klopt wel. Of niet? Tjonge zeg, blijf er nou bij! Waar heb ik de laatste twee bladzijden eigenlijk allemaal aan zitten denken? Misschien heb ik de hele tijd foute noten gespeeld. Zo te zien kijkt niemand raar dus het zal wel meevallen. Oké, nu die 18 maten rust wél goed tellen. Of zal ik gewoon wachten tot de fluit inzet? Het was toch een fluitinzet? Of was het nou klarinet? En wat als die niet inzet? Toch maar tellen. Maar zijn er nou 10 of 11 maten geweest? Ik weet het echt niet.

Het is ook zo warm. Ik glij zowat van mijn stoel af. Die wiebelt trouwens. Zal ik een stukje schuiven? Nee, beter wachten tot het slagwerk te keer gaat. Hee, wat klinkt dit raar. Zo klonk het gisteren toch niet? O, wacht, ik ben vergeten mijn demper eraf te halen. Wat stom, net in een solo. Zal wel weer iemand beweren dat mijn viool nasaal klinkt. Net zo suf als wanneer ze zeggen dat ik zo’n prach-ti-ge viool heb. Met zó’n warme klank. Alsof hij uit zichzelf zo klinkt.

Oh, daar is het laatste deel al. Het gaat eigenlijk allemaal vanzelf.

Lees en luister ook