Cécile Huijnen Cécile Huijnen |

Snapshot Klassiek Excelsheet geluksbeleving

Cécile Huijnen is violiste. Ze heeft een duo Huijnen & Hopman, is concertmeester van het Gelders Orkest, is solist en maakt kamermuziek. Daarnaast is zij gastpanellid bij het radioprogramma Diskotabel. Cécile schrijft korte verhaaltjes over het dagelijks leven van een musicus die een kijkje in de keuken bieden. Het zijn columns met een knipoog, over vooroordelen, imago, achtergronden en de rock & roll van de klassieke muziek. Iedere twee weken op vrijdagavond kun je haar nieuwe column beluisteren op Radio 4 en lezen op Classics To Go.

Excelsheet geluksbeleving

Er is een tijd geweest waarin ik het gevoel had dat ik de maatschappij geen dienst bewees. Dat ik niet bijdroeg. Ik deed iets wat ik leuk vond. Maar ik bakte geen brood, repareerde geen fietsen en ik verpleegde geen zieken. Ik was niet een van die belangrijke schakels waarop de maatschappij draaide, en ik voelde me er schuldig over. Ik zag mezelf als een luxeartikel. Ik was niet nodig.

Gevalletje cognitieve dissonantie. Toen althans, nu niet meer.
Ben ik ontvankelijker dan vroeger? Nee. Op het conservatorium stond ik ook te blèren in de coulissen als mijn klasgenoten een voorstelling dansten. Zo mooi vond ik het. Ook toen wilde ik het vioolconcert van Beethoven spelen omdat ik er gelukkig van werd. Maar ik betrok het alleen op mezelf. Ík vond het mooi. Ík wilde het. Klaar.

Afgelopen winter heb ik veel concerten gehoord en balletten gezien. Ik vind echt niet alles fantastisch, maar ik zat meer dan eens gebiologeerd en geëmotioneerd in de zaal. En ik ben niet de enige. De jaarcijfers van het CBS: 1,9 miljoen bezoekers van klassieke concerten. In één jaar. In ons kikkerlandje.

Vanaf het podium zie ik keer op keer mensen losgaan bij het applaus omdat ze zijn meegezogen in een ervaring die alles overstijgt. Ik herinner me de vrouw van een jaar of dertig op de tweede rij bij Beethovens Negende. Na het uitzinnige slotkoor, waarin Klaus-Peter Flor ruim 200 man op het podium naar het hoogtepunt joeg, lachte en klapte ze als een bezetene terwijl de tranen over haar wangen stroomden. Ik huilde bijna mee.

Ik spreek zo vaak mensen na afloop die me vertellen dat ze een geweldige avond hebben gehad. Niet alleen na Beethoven 9, ook na een avond met James Bond soundtracks, en na buitenconcerten met fadogodin Christina Branco. Het feit dat ik aan die geluksbeleving heb bijgedragen maakt dat ik van nut ben.

We leven volgens wetten en waarden, het een bestaat niet zonder het ander. De waarde van mijn vak kun je niet vastpakken. Je kunt het niet uitdrukken in een winst- en verliesrekening of een excelsheet. Wat ik in de zaal zie is sowieso onbetaalbaar: emotie, ontspanning, focus, energie, stressrelease, rouwverwerking, dopamine- en oxitocineverhoging, en nog veel meer. Erik Scherder roept het al jaren. En kijk wat er gebeurt in deze afgrijselijke coronacrisis: hele volksstammen balsemen hun ziel met klassieke concerten via internet. Al is dat natuurlijk niet te vergelijken met de live-sensatie in de zaal.

Iedereen heeft het nodig, geluksbeleving. En iedereen mag zelf bepalen waar hij dat vandaan haalt. Als corona voorbij is stromen de zalen weer vol. Ik hoef mezelf niet te rechtvaardigen. Vraag maar aan het CBS.

Lees en luister ook